Metoda Ackermanna sprawdza się w leczeniu dysfunkcji o charakterze funkcjonalnym, natomiast długotrwale utrzymujące się zmiany funkcjonalne mogą prowadzić do wystąpienia zmian strukturalnych (np. osteofity). Fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej postawy ma miednica oraz stawy krzyzowo-biodrowe. To one jako pierwsze podczas terapii są badane. Poza tym podczas badania terapeuta palpacyjnie sprawdza położenie wszystkich kręgów zaczynając od odcinka lędźwiowo-krzyżowego, a kończąc na odcinku szyjnym oraz stawach szczytowo-obrotowym i szczytowo-potylicznym. Każda dysfunkcja, która zostanie wykryta jest poddawana terapii. Charakterystycznym objawem przemawiającym za istnieniem dysfunkcji o charakterze funkcjonalnym jest różnica w długości kończyn dolnych. Objawy spowodowane przemieszczeniem w obrębie kręgosłupa mogą w konsekwencji prowadzić do:
- rwy kulszowej
- bóli migrenowych
- szumów w uszach
- dolegliwości ze strony układu pokarmowego
- kołatania serca
- bólów pseudo-wieńcowych
- zatwardzeń
- zgagi
- trudności z przełykaniem
- stanów lękowych
- dyskopatii
- zawroty głowy
- impotencji